سیستم های مدیریت کیفیت

1. به شهروندان عادی بیشتر احترام بگذارد تا کسانی که پست و مقام دارند.

2. بتواند سی صفحه در مورد خود، روحیات و افکار خود بدون حتی یک جمله تکراری بنویسد.

3. برای خود به وسعت جهان، احترام قائل باشد.

4. در روز حداقل پانزده دقیقه برای شناخت خود وقت بگذارد.

5. از کسی سؤال خصوصی نپرسد.

6. برای هر سؤالی، چندین پاسخ متفاوت قائل باشد.

7. اختلاف خود با دیگران را با گفت وگو حل کند.

8. مبنای قضاوت در مورد انسان ها: 95 درصد باطن و عمل آن ها، 5 درصد، ظاهرشان.

9. انتظارات خود را از دیگران به حداقل برساند. با توانایی های خود زندگی کند.

10. راست گویی و درست کاری را نه صرفاً یک فضیلت فردی بلکه استوانه آفرینش بداند.

11. برای کل جامعه و آینده آن تلاش کند و نه صرفا در گروه و اطرافیان خود.

12. در روز پانزده دقیقه با گُل و گیاه وقت بگذراند و رنگ ها را تقدیر کند تا بلکه قدری از قدرت، سیاست، پول و خودنمایی فاصله گیرد.

13. در صف خودپرداز بانک، یک متر از کسی که مشغول کار بانکی است فاصله بگیرد.

14. با عذرخواهی، فضای تنش ها را تخفیف دهد.

15. از نیاز به نمایش، عبور کرده باشد.

16. اگر می خواهد ثروتمند شود، نهاد های دولتی و حکومتی را ترک کند.

17. بر کسانی که با او تفاوت فکری و سلیقه ای دارند، القاب نگذارد.

18. در زندگی اجتماعی و سیاسی: 95 درصد فکر و مطالعه و استدلال، 5 درصد حس، شایعات و فضاها را رعایت کند.

19. تا بتواند در رانندگی بوق نزند.

20. به گونه ای رفتار کند که صاحبان قدرت سراغ او بیایند و نه بالعکس.

21. بخش مهمی از زندگی خود را برای بجا گذاشتن میراثی ارزشمند برای جامعه، طراحی کند.

22. هنگام به کارانداختن برف پاک کن ها برای شستشوی شیشه ها، اتوموبیل های اطراف را کثیف نکند.

23. برای هر انسانی، مستقل از اینکه چه فکری دارد و به کدام گروه تعلق دارد، ارزش انسانی قائل باشد.

24. از دوستی ها و به خصوص حلقه اول دوستان خود، مانند گُل مراقبت کند.

25. حداقل در دو کار گروهی به طور دائمی، برای فرونشاندن منیت های خود، مشارکت کند.

26. اعتبار فکری افراد را در متون قابل اتکایی که تولید کرده اند، بداند.

27. وارد شبکه ذهنی منتقدین خود شود تا جهان آن ها را بهتر درک کند.

28. در رفتار اجتماعی و اخلاق فردی، قابل پیش بینی باشد.

29. به هیچ فرد، گروه و ملتی دشنام ندهد. با مخالفین خود، حقوقی رفتار کند.

30. شأن و منزلت خود را به مراتب بالاتر از کسانی بداند که پست و مقام و منصب دارند.

نویسنده: پروفسور محمود سریع القلم